Koeiendans

Mama heeft de auto in het weiland geparkeerd. Niet tussen de koeien, maar tussen allemaal andere auto’s. Er zijn veel mensen naar de boerderij gekomen om de koeien te zien dansen.  

‘Kunnen koeien dansen?’ vraagt Job, terwijl hij door het hoge gras loopt. ‘Als de koeien straks de stal uit mogen zijn ze zo blij dat ze gekke sprongen maken,’ antwoordt mama, ‘en dat lijkt wel op een dansje.’ De koeien hebben de hele winter binnen gezeten. Nu het lente is, mogen de koeien naar buiten.

‘Kijk, Jelle maakt ook gekke sprongen,’ zegt Job, ‘dat lijkt ook wel op een dansje.’  Maar Jelle danst niet. Hij probeert zijn voeten boven het gras te houden.  Het gras is nat en Jelle houdt niet van natte voeten. Maar de gekke sprongen helpen niet, zijn voeten zijn nat geworden.  ‘Mama, tillen?’ jammert Jelle. En met een grote sprong springt hij in de armen van mama.

Op de boerderij staan alle koeien nog in de stal. Ze loeien heel hard. En ze kijken met hun grote ronde ogen naar Job en Jelle.  Wat zijn het grote dieren! Job loopt snel langs de koeien de stal door. Jelle wil de koeien aaien. Hij loopt naar een koe die rustig staat te eten.  Jelle steekt zijn handje uit en aait de koe over haar kop. Dan kijkt de koe ineens op en zegt: ‘Boeoe.’ Jelle schrikt en rent snel achter zijn grote broer aan.  

Aan de achterkant van de stal staan heel veel mensen. Job en Jelle zien alleen maar benen. Mama tilt Jelle op en zegt tegen Job: ‘Ga jij maar vooraan staan.’  Job kruipt tussen de benen door totdat hij bij een hek komt. Achter het hek is een groot leeg weiland. ‘Dit is ook maar saai,’ denkt hij.  Dan begint de grond ineens te trillen.  Job schrikt en rent snel terug naar mama.  

‘De koeien komen naar buiten,’ zegt mama, ‘kom snel kijken hoe ze dansen!’ Mama zet Jelle neer en tilt Job op haar schouders. ‘Mama, tillen!’ roept Jelle en hij trekt aan de broek van mama. Mama tilt Jelle op haar arm. Nu kan iedereen de koeien goed zien.  De grote kudde koeien dendert het weiland in.  De koeien rennen, gooien de achterpoten in de lucht en duwen speels de koppen tegen elkaar. Wat een vrolijk gezicht al die blije koeien.

Mama heeft geen vrolijk gezicht. Het is best zwaar om twee jongens te tillen. Ze zet Job en Jelle weer op de grond. Er is een plekje vrij gekomen bij het hek. Job en Jelle klimmen op het hek en kijken naar de koeiendans. Een koe loopt rustig grazend langs het hek. Als zijn grote kop vlak bij Jelle is, roept Jelle heel hard: ‘BOE!’ De koe schrikt niet en graast rustig verder.