Tekenen

Het is heel stil in de kamer van Job. Geconcentreerd zit Job aan zijn bureau. ‘Een hoofd, twee ogen, een buik, twee benen en twee armen,’ mompelt Job zachtjes. Job heeft een poppetje getekend. Op het bureau liggen heel veel stiften. Job pakt de blauwe stift en tekent een wolk in de lucht. Dan pakt Job de groene stift om het gras te tekenen. Job doet erg zijn best. En de tekening wordt erg mooi.

Jelle is heel stil de kamer van Job binnen geslopen. Geconcentreerd zit Jelle onder het bureau. Er zijn stiften op de grond gevallen. ‘Een hoofd, twee ogen…..’ hoort Jelle zijn broer mompelen. Jelle pakt de blauwe stift en tekent op zijn voorhoofd. En met de bruine stift tekent Jelle rondjes om zijn ogen. ‘Een buik, twee benen en twee armen,’ hoort Jelle. En Jelle maakt met de stiften een mooi kunstwerk van zijn buik, zijn benen en zijn armen.

‘Nu nog de gele stift voor de zon,’ zegt Job. De gele stift ligt op het randje van het bureau. Job wil de stift pakken, maar de gele stift valt op de grond. Job bukt om de stift te pakken. En dan ziet hij Jelle onder zijn bureau zitten. ‘Jelle, wat doe je daar?’ gilt Job van schrik. Met zijn gekleurde gezichtje kijkt Jelle op en zegt: ‘Ik ben ook aan het kleuren.’  ‘Dat zijn mijn stiften!’ schreeuwt Job boos en hij rukt de stiften uit de handjes van Jelle. Nu is Jelle ook boos en schreeuwt: ‘Geef terug! Ik mag ook kleuren!’

Mama hoort de broertjes ruzie maken en komt snel de kamer binnen. ‘Jongens, waarom maken jullie ruzie?’ vraagt mama. ‘Jelle heeft mijn stiften gepakt,’ schreeuwt Job. ‘Niet waar!’ schreeuwt Jelle terug, ‘Job heeft mijn stiften afgepakt.’ ‘Niet waar! En Jelle heeft zijn hele gezicht onder gekrast,’ gaat Job boos verder, ‘en zijn armen en zijn benen ook!’ Mama kijkt naar Jelle en zegt: ‘Wauw, wat heb jij een mooi kunstwerk gemaakt! Laat me eens even goed naar je kijken.’ Jelle straalt van trots en laat  zijn gekleurde armen en benen zien. ‘Het is prachtig,’ zegt mama, ‘maar maak de volgende keer maar een kunstwerk op papier.

‘Kijk eens wat ik heb gemaakt,’ zegt Job en hij laat zijn tekening aan mama zien. ‘Wauw, wat knap getekend!’ zegt mama. ‘Is het een poppetje in de tuin?’ vraagt mama. ‘Dat poppetje is Job,’ zegt Job. ‘Nee, dat poppetje is Jelle,’ zegt Jelle. ‘Echt niet!’ zegt Job. Dan pakt Job de blauwe en de bruine stift. Met twee stiften tegelijk krast Job over het poppetje en lacht:  ‘Nu heb ik Jelle getekend!’

Jelle zit onder de blauwe en bruine krassen. En het poppetje zit ook onder de blauwe en bruine krassen. ‘Het poppetje lijkt nu precies op Jelle,’ lacht mama. ‘Maar straks lijken ze niet meer want ik ga Jelle wassen!’

Mama neemt Jelle mee naar de badkamer en boent Jelle weer helemaal schoon. En Job tekent een nieuw poppetje.  Een poppetje zonder krassen, net als Jelle.